Wentylacja grawitacyjna jest najprostszym i najbardziej rozpowszechnionym rodzajem wentylacji zarówno w budownictwie mieszkaniowym, jak i budynkach użyteczności publicznej. Jest ona najprostszym sposobem na zapewnienie wymiany powietrza w budynku, jednak rosnące wymagania użytkowników co do jakości wykonania budynków oraz komfortu ich użytkowania, a także energooszczędności sprawiają że staje się ona nieefektywna i kłopotliwa.

Wybierając system wentylacji grawitacyjnej, musimy pamiętać, że może on działać tylko w momencie, kiedy spełnione są określone warunki, niezależne od nas. Podstawowym warunkiem, który musi zostać spełniony, jest różnica temperatur. Ciąg w kominie tworzy się, wówczas gdy temperatura wewnątrz budynku jest zdecydowanie wyższa niż na zewnątrz. Zgodnie z tą zasadą letnią porą, kiedy temperatury zewnętrzne są o wiele wyższe od tych w budynku, możemy spotkać się z efektem odwróconego ciągu. Siła ciągu w kanałach wentylacyjnych uzależniona jest, od ich wysokości co w budynkach jednorodzinnych, szczególnie parterowych, staje się problemem, a w piętrowych szczególnie na poddaszach, gdzie długość kanałów pomiędzy kratką wentylacyjną a wyrzutnia, jest niewielka.

Krótkie odcinki kanałów nie sprzyjają sprawności instalacji i wymuszają na użytkownikach potrzebę stosowania wentylatorów wyciągowych. Intensywność działania wentylacji grawitacyjnej wzrasta porą zimową i działa ona wtedy najefektywniej, jednak naraża nas na ogromne straty ciepła i zwiększone nakłady finansowe na ogrzanie budynku (przy temperaturze -10 stopni C powietrze musimy podgrzać o ponad 30 stopni C). Napływ powietrza do pomieszczeń następuje przez nieszczelności i otwarte okna co w nowo powstałych szczelnych budynkach nawet przy zastosowaniu nawiewników jest niedostateczny. Grawitacyjny przepływ powietrza nie jest regulowany ani kontrolowany, a nawiewane powietrze nie zawsze dociera do wszystkich miejsc i pomieszczeń, co może skutkować dyskomfortem użytkowników oraz bardzo często zawilgoceniem budynku.